Leczenie łuszczycy 1
Wybór odpowiedniej metody leczenia zależy od stopnia zaawansowania choroby i stanu zdrowia pacjenta. Z rozpoczęciem leczenia nie należy zwlekać. Wybór konkretnej terapii zależy od wielu czynników, np. od postaci i nasilenia choroby, wieku pacjenta i innych chorób współistniejących.
Obecnie dostępne są liczne sposoby skutecznego leczenia łuszczycy. Zapytaj dermatologa, które leczenie byłoby dla Ciebie najbardziej odpowiednie.
W leczeniu miejscowym leki nakłada się na zmiany łuszczycowe. Jest to zwykle pierwszy wybór w leczeniu łagodnych i umiarkowanych postaci łuszczycy. W przypadku ciężkiej postaci choroby jest to jedynie leczenie wspomagające. Leczenie miejscowe obejmuje na przykład różne preparaty nawilżające, maści, kremy, olejki do kąpieli, keratolityki, miejscowe kortykosteroidy, pochodne witaminy D. Preparaty te mają zróżnicowane działanie – od nawilżania, usuwania zrogowaciałej skóry, łagodzenia stanu zapalnego po spowolnienie proliferacji komórek skóry.
Fototerapia jest odpowiednia dla pacjentów z łuszczycą o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, u których leczenie miejscowe jest nieskuteczne. Stosuje się ją wtedy, gdy pacjent nie chce przejść na leczenie systemowe lub nie jest ono dla niego odpowiednie. Fototerapia polega na naświetlaniu skóry promieniowaniem UV, które uruchamia proces biologiczny zmniejszający stan zapalny. Wadą fototerapii jest jej czasochłonność – pacjent musi przychodzić do kliniki kilka razy w tygodniu. Brakuje też centrów medycznych, których oferta uwzględnia fototerapię.
Konwencjonalne Leczenie systemowe
Zwykle stosuje się je u pacjentów z łuszczycą o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, którzy nie reagują na leczenie miejscowe lub fototerapię. Leczenie systemowe wpływa nie tylko na stan łuszczycy, ale także na cały organizm. Leki podawane są w tabletkach. Leczenie systemowe staje się konieczne, gdy stan pacjenta nie jest zadowalający po leczeniu miejscowym i konieczne jest osiągnięcie wyższej skuteczności niż w przypadku leczenia miejscowego. Chociaż leczenie to wydaje się bardzo efektywne, konieczne jest monitorowanie jego skuteczności i potencjalnych skutków ubocznych – w tym tolerancji leczenia tabletkami, gdy pacjenci muszą zgłaszać się na regularne badania krwi.
Ta metoda terapii jest odpowiednia dla pacjentów cierpiących na umiarkowaną lub ciężką postać łuszczycy, u których inne formy leczenia zawiodły lub którzy mają przeciwwskazania do konwencjonalnego leczenia systemowego. Leczenie biologiczne jest specyficzne, ponieważ blokuje złożony układ odpornościowy tylko w określonym punkcie odpowiedzialnym za rozwój łuszczycy. Jest zatem bezpieczniejsze w dłuższej perspektywie niż leki poprzedniej generacji. Leczenie biologiczne zapewnia pacjentowi szybszą poprawę i prowadzi do znacznego zmniejszenia bądź zaniku skórnych objawów łuszczycy. Do jego niezaprzeczalnych zalet należy również fakt, że może pomóc w łuszczycowych stanach zapalnych stawów. Leczenie biologiczne stosuje się długoterminowo. Leczenie biologiczne sprawdza się w zarówno w przypadku dorosłych pacjentów, jak i dzieci.
Dobroczynny wpływ na zmiany łuszczycowe mają naturalne kąpiele (balneoterapia) i stosowana w nich woda mineralna o wysokiej zawartości sodu. Dość często łączy się je z fototerapią. Objawy łuszczycy łagodzi także klimatoterapia (czyli np. pobyt nad morzem), kiedy pacjenci odczuwają poprawę w wyniku ekspozycji na światło słoneczne, wodę morską, wyższą wilgotność powietrza i dzięki dobremu samopoczuciu psychicznemu.
1. Reich A. i wsp.. Łuszczyca. Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Część 1
2. Rokowska-Waluch i wsp. Przegl Dermatol 2009, 96, 367-370
